Amsterdam [Netherlands]13 oktober (ANI): Afghanistan is nu al meer dan vier decennia in voortdurende strijd en de uitzetting van de Taliban in 2001 verhoogde het geweldsniveau in het land, volgens een in Europa gevestigde denktank.
European Foundation for South Asian Studies (EFSAS) zei in een commentaar dat in juni de Global Peace Index 2020, van het Institute for Economics and Peace, zijn 14e editie uitbracht, waarin Afghanistan werd gerangschikt als het minst vreedzame land ter wereld, dat het nam het stokje over van Syrië in 2019. Volgens de Global Terrorism Index van 2019 is de positie van de dodelijkste terroristische groep nu ingenomen door de Taliban.
Een vermindering van het geweld in februari van dit jaar stelde de VS en de Taliban in staat een vredesovereenkomst te ondertekenen die gericht was op de terugtrekking van Amerikaanse troepen binnen 14 maanden en om verdere gesprekken tussen de VS en de Taliban mogelijk te maken. Ondanks dat de gesprekken zijn begonnen, is het geweld op een lager niveau hervat en neemt het langzaam toe. Het coronavirus zorgt niet alleen voor extra druk op de economie, maar ook voor de Afghaanse strijdkrachten.
De EFSAS citeerde Barnett Rubin, adjunct-directeur van het Centrum voor Internationale Samenwerking (CIC), die zei: “Ik heb geen idee. Er zijn te veel onzekerheden. Als je vijf jaar geleden had gevraagd hoe Afghanistan er vandaag zou uitzien, zou ik helemaal verkeerd en ik verwacht niet dat ik deze keer gelijk zou hebben “.
Afghanistan en de internationale gemeenschap keken met spanning uit naar de terugtrekking van de NAVO eind december 2014.
“In de maanden en jaren daarna was er geen implosie van het regime. Financiële hulp, militaire steun en trainingshulp bleven naar de Afghaanse regering stromen. En zelfs de relatief kleine internationale militaire aanwezigheid kon de Taliban nog steeds afweren, vooral door middel van luchtmacht. mentorschap en inlichtingenondersteuning voor het Afghaanse Nationale Leger (ANA), “zei de denktank. “Maar de situatie waarmee Afghanistan wordt geconfronteerd, is nu anders en ik denk dat we ons in een slechtere situatie bevinden dan in 2014. Het belangrijkste is dat de Taliban er niet uitzien alsof ze een echt compromis in gedachten hebben”, voegde de denktank eraan toe.
Het merkte op: “De internationale militaire transitie die in 2011 begon, is na vier jaar leiderschap van Donald Trump veranderd in een snellere en meer voor de hand liggende Amerikaanse terugtocht. De Taliban en de VS vermijden grotendeels dat ze elkaar slaan. Dit zal de VS in staat stellen zich terug te trekken. snel – iets dat zowel de Taliban als de VS handig vinden voor hun eigen agenda’s. ” Afghanistan zal door dezelfde ondermijnende strategische omstandigheden worden getroffen. ‘De centrale regering is zwak, corrupt en verdeeld … Pakistan heeft historisch gezien de Taliban gesteund. met betrekking tot Afghanistan zijn nog steeds ondoorzichtig. ” Het geeft commentaar op de culturele en religieuze houding ten opzichte van vrouwen en zegt dat het het onderwijs en de werkgelegenheid van miljoenen mensen belemmert “, aldus de EFSAS.
De denktank zei in zijn commentaar dat bepaalde factoren zullen bepalen welke richting Afghanistan de komende jaren zal inslaan, waaronder een geloofwaardig staakt-het-vuren, steun van de internationale gemeenschap en duidelijkheid over de motieven van de Taliban, naast vele andere.
“In het geval van Afghanistan lijkt het alsof alle succesvolle scenario’s vier dingen vereisen: aanhoudende internationale steun, oprechte bereidheid van de Taliban om compromissen te sluiten, grote vermindering van geweld (idealiter een staakt-het-vuren) en voor het Afghaanse leger standhouden. Omgekeerd, scenario’s met negatieve uitkomsten zullen worden gekenmerkt door bemoeizuchtige buren, toenemend terrorisme (bijv. AQ, IS) en gefragmenteerde overheid, “merkte EFSAS op.
De auteur van het artikel, Timothy Foxley, sloot af met de woorden: “Meer dan twintig jaar heb ik vele golf van optimisme zien komen en gaan. Er zijn weinig” goede “realistische resultaten in de huidige omstandigheden. Alleen in het eerste scenario zijn mensenrechten en de rechten van vrouwen maken een significante vooruitgang. Ik ben van mening dat we langzaam afdrijven naar meer en slordiger gevechten gedurende meerdere jaren, misschien zelfs vijf of tien (scenario’s drie en vier). Als daarna de Afghaanse regering, het leger, en de politie hebben bij elkaar gehouden, dan zouden de Taliban misschien de noodzaak van een compromis erkennen. Ik geloof niet dat de Taliban nog voldoende prikkel hebben om een compromis te sluiten om vredesbesprekingen tot een echt succes te maken. ‘ (ANI)
.
