Er is geen gebrek aan technologische innovaties die zijn ontworpen om de veeteelt in Afrika te stimuleren. Deze variëren van GPS-volgsystemen die kuddes pastoralisten identificeren en traceren naar veevaccins SMS-diensten die boeren waarschuwen voor uitbraken van ziekten.
Maar om het economische potentieel van de sector te ontsluiten als vraag naar vlees en melk tegen 2050 verdrievoudigt, moeten landen investeren in de kritieke gebieden die de kwaliteit in de hele waardeketen zullen verbeteren. Dat is het verhogen van de productiviteit en kwaliteit vanaf het fokken van het dier gedurende het hele productieproces tot het eindproduct. Dit omvat veilige opslag, behandeling en verkoop.
Mijn geboorteland Oeganda biedt enkele nuttige lessen uit het gebruik van slimme investeringen in technologie en boerenorganisatie. Hierdoor is het het enige Oost-Afrikaanse land dat is zelfvoorzienend in melk.
De afgelopen jaren hebben enkele spelers uit de particuliere sector in Oeganda geïnvesteerd in testsystemen om aflatoxine in diervoeders op te sporen. Het doel is om besmetting van melk en vlees te voorkomen. Anderen hebben koelunits ontwikkeld die worden aangedreven met biogas uit mest. Beide behoren tot de innovaties die de kwaliteit van het eindproduct verbeteren.
Zoals gemarkeerd door een nieuw rapport van het Malabo Montpellier-paneel waarop ik zit, kan hetzelfde elders worden bereikt. Het kan ook andere veehouderijproducten ten goede komen, omdat het voedselsoevereiniteit in Afrika geeft over dierlijk voedsel en een betere toegang tot internationale markten.
Het rapport bevat 11 aanbevelingen voor de Afrikaanse veehouderij. Deze variëren van technologische innovaties en ondersteunend beleid tot het aanpakken van handelsbarrières en uitdagingen die specifiek zijn voor elk product.
Prioritaire gebieden
Afrikaanse landen moeten strategisch zijn bij het prioriteren van de infrastructuur die het meeste verschil zal maken voor kwaliteit en productiviteit. De eerste prioriteit is het vergroten van het consumentenbewustzijn rond voedselveiligheid, voeding en duurzaamheid om de vraag naar producten van betere kwaliteit op gang te brengen.
Mede als antwoord op de Europese consumentenverwachtingen rond kwaliteit en veiligheid ontwikkelde Marokko bijvoorbeeld een nieuw systeem voor identificatie en traceerbaarheid van dieren in 2015.
Vee kan worden geïdentificeerd met behulp van elektronische tags die via mobiele telefoonnetwerken met de nationale database communiceren. Dit verhoogt de transparantie en traceerbaarheid. Het promoot ook Marokkaanse dierlijke producten op internationale markten zoals de Europese Unie.
De tweede prioriteit is dan om technologie te richten op mogelijkheden om markttoegang te openen.
Om handel te ontsluiten, moet worden geïnvesteerd in verbeterde diergezondheid, verwerkingsactiviteiten, opslag en distributie. Het voldoen aan regionale en internationale normen voor voedselveiligheid en kwaliteit is een vitaal doel. Afrika draagt momenteel 2,8% bij aan de wereldwijde vleesmarkt, wat neerkomt op 14 miljoen ton. Het continent produceert iets meer dan 10% van de wereldmelk.
Er zijn een aantal belemmeringen om deze productie te vergroten en een groter marktaandeel te verwerven. Ze omvatten beperkte beschikbaarheid van hoogwaardig diervoeder, toegang tot betaalbare energie die nodig is voor de productie en verwerking van vee, en beperkte infrastructuur, vooral in de laatste mijl.
Aangezien vlees en melk bederfelijke goederen zijn, zullen innovatie in de koelketen en duurzame energievoorziening de sector helpen versterken.
Bijvoorbeeld een Oost-Afrikaan initiatief Door het gecentraliseerd testen en opslaan van melkkwaliteit in koelmachines voorafgaand aan de verkoop, werd de opbrengst binnen vijf jaar verzesvoudigd.
De hoeveelheid melk die aan het 30 km lange stroomgebied werd geleverd, steeg tot drie miljoen liter per maand. Dit verhoogde het inkomen per klein huishouden met meer dan 160% in Oeganda, 120% in Kenia en bijna 65% in Rwanda.
Het succes van dergelijke projecten stimuleert op zijn beurt de vraag naar voortdurende innovatie, zoals door zonne-energie aangedreven koelketens of interventies die andere hulpbronnen zoals water en graslanden beschermen.
Ten slotte moeten landen ook prioriteit geven aan beleid dat nieuwe technologieën in de hele veehouderij ondersteunt.
Naar transformeren De melkproductiesector in Oeganda heeft het verwerkingsbedrijf Dairy Corporation geprivatiseerd en een Dairy Development Authority opgericht.
De Dairy Industry Act van 1998 machtigde de autoriteit om de normen voor melkhygiëne en kwaliteitscontroles te handhaven. Als gevolg hiervan kregen handelaren een vergunning om te voldoen aan de normen voor volksgezondheid en melkkwaliteit. Dit heeft de modernisering van de sector gestimuleerd door uitbreiding van pasteurisatie-installaties en verwerkingsinfrastructuur en verwerking van hoogwaardige producten.
Zeker, de winsten zijn naar de boeren gedruppeld in betere boerderijprijzen.
Gevolgtrekking
Zoals het Malabo Montpellier-panel opmerkt, bestaan er al veel instrumenten die nodig zijn om het potentieel van de Afrikaanse veehouderij aan te boren. Maar met beperkte middelen moeten ze slim worden ingezet om de hele waardeketen te verbeteren.
Door innovatie op kritieke punten op te schalen, ontstaan nieuwe kansen en wordt ervoor gezorgd dat de veeteelt gelijke tred houdt met de stijgende vraag van een groeiende bevolking.
Auteur: Noble Banadda – Professor en voorzitter van de afdeling Agricultural and Bio Systems Engineering, Makerere University 
.
