Alphonse Mucha’s Masterpiece Slav Epic uitgelegd

[ad_1]

Met het nieuws dat er waarschijnlijk een huis is gevonden voor het Slavische Epos, een serie meesterwerken van de Tsjechische kunstenaar Alphonse Mucha, bekijken we wat de schilderijen voorstellen.

Er is jaren van juridische strijd geweest tussen de stad Praag en de afstammelingen van de kunstenaar Alphonse Mucha over zijn Slavische epos, een reeks van 20 schilderijen die het verhaal van het Slavische volk vertelt. Nu lijkt er eindelijk een akkoord te zijn bereikt om het werk permanent in Praag te huisvesten.

Mucha schonk zijn meesterwerk in 1928 aan Praag, met dien verstande dat er een tentoonstellingsruimte moest worden gebouwd om de schilderijen te huisvesten – waarvan sommige meer dan 8 meter breed waren. Dat gebouw is nooit uitgekomen. Maar de ontwikkelaar van een winkelcentrum dat gepland staat om te openen in 2026 in het centrum van Praag, heeft gezworen een ruimte te bouwen om het epos te laten zien. Mucha’s kleinzoon, John Mucha, vertelde The Art Newspaper dat “als alles volgens plan verloopt” met de ontwikkeling van de tentoonstellingsruimte, hij de lopende rechtszaken zou laten vallen – waardoor de schilderijen in een permanent huis konden worden tentoongesteld.

Hier is een samenvatting van wat elk van de doeken vertegenwoordigt.

De Slaven in hun oorspronkelijke vaderland

Mucha begon het verhaal van zijn volk rond de 5e eeuw, toen Slavische stammen in Midden- en Oost-Europa geen eengemaakte politieke structuur hadden en kwetsbaar waren voor aanvallen van Germaanse milities. Het echtpaar op de voorgrond verstopt zich in een bos terwijl rovers hun dorp platbranden. Boven het tafereel zweeft een heidense priester geflankeerd door twee jongeren die zowel oorlog vertegenwoordigen als de vrede die vechten voor je vrijheid kan brengen.

De viering van Svetovid

Beginnend rond de 8e eeuw in de noordwestelijke landen van de Slavische stammen, bouwden Slaven een tempel voor de heidense god Svetovid op het eiland Rugen in wat nu Duitsland is. Deense troepen vernietigden de tempel en het land werd al snel opnieuw bevolkt met etnische Duitsers. Dit schilderij toont Slavische pelgrims, gekleed in het wit, die voor een feest de reis naar Svetovid maken. De meesten zijn zich niet bewust van hun vijanden, voorgesteld door wolven in de linkerbovenhoek, terwijl ze oprukken op het heilige eiland.

De introductie van de Slavische liturgie

Tegen het midden van de negende eeuw hadden veel Slaven het christendom aangenomen. Het nieuwe geloof werd diepgaand versterkt toen de Slavische monniken Cyrillus en Methodius christelijke teksten vertaalden in een taal die nu bekend staat als Oudkerkslavisch. Het script dat ze voor de taak hebben gemaakt, vormt de basis voor het Cyrillische alfabet dat tegenwoordig in Rusland, Oekraïne, Servië, Bulgarije en vele andere landen wordt gebruikt.

Het schilderij toont Methodius linksboven met een witte kap terwijl hij triomfantelijk terugkeert uit Rome, waar hij de zegen van de paus had ontvangen om de Bijbel verder te vertalen in een Slavisch-vriendelijke tekst. Rechtsboven zwevende figuren vertegenwoordigen heersers die de verspreiding van het christendom in Slavische talen hielpen. De ondertitel van het schilderij, Praise The Lord In Your Native Tongue, geeft de culturele betekenis van het moment weer.

De Bulgaarse tsaar Simeon

Toen de volgelingen van Methodius uit Moravië werden verdreven, nodigde tsaar Simeon (centrum van de schilderkunst) hen uit naar het zuiden naar zijn Bulgaarse koninkrijk om door te gaan met het vertalen van christelijke teksten. Op dit schilderij kijken leden van het hof van Simeon vanaf de zijkant toe terwijl Moravische vertalers de koninklijke residentie overrompelen. Simeon wordt afgebeeld temidden van een gepassioneerd debat.

De Boheemse koning Premsyl Otakar II

Bekend als de Gouden Koning vanwege zijn enorme rijkdom, werkte koning Otakar II in de 13e eeuw aan het smeden van nauwe banden met andere Slavische heersers. Mucha beeldde de Boheemse heerser af die in vriendschap zijn handen uitstak naar twee gasten bij het huwelijk van Otakars nicht en de zoon van de koning van Hongarije.

De kroning van de Servische tsaar Stepan Dusan

Meisjes in traditionele kostuums leiden een processie terwijl de Servische tsaar Stepan Dusan – beschreven als ‘misschien wel de machtigste heerser van Europa’ – in 1346 in Skopje wordt gekroond. In het midden van het beeld is Dusan gekleed in wit en goud. Dusan werd geprezen voor het enorm uitbreidende grondgebied van Slaven in het zuiden van Europa, en voor een reeks wetten die hij uitvaardigde die als een soort middeleeuwse grondwet dienden.

Milic van Kromeriz

Jan Milic was een van de eerste christelijke mannen die zich publiekelijk keerde tegen wat hij voelde als corruptie binnen de rooms-katholieke kerk. In 1363 stapte hij weg van zijn administratieve titels en werd hij een eenvoudige prediker. Op dit schilderij wordt Milic afgebeeld in een blauwe mantel met een baard bovenop een steiger tijdens de bouw van een schuilplaats voor ‘berouwvolle prostituees’. De vrouwen aan de onderkant van het frame, blijkbaar ontroerd door Milic’s preek, worden gezien in verschillende stadia van het vervangen van hun gaasachtige streetwear door de sombere kleding van nonnen.

Meester Jan Hus predikt in de Bethlehem-kapel: de waarheid heerst

Jan Hus was een andere uitgesproken predikant die kritiek had op de excessen van de rooms-katholieke kerk. Zijn preken in de Tsjechische taal in de onopvallende Bethlehem-kapel in de geëlektrificeerde gemeenten in de oude binnenstad van Praag. In 1415, na herhaaldelijk in botsing te zijn gekomen met kerkleiders, werd hij beschuldigd van ketterij en op de brandstapel verbrand.

De ontmoeting in Krizky

De wreedheid van de dood van Jan Hus leidde tot wijdverspreide woede in Tsjechische landen en er ontwikkelde zich snel een ondergrondse beweging tegen het pauselijk gezag. Dit werk toont een geheime bijeenkomst buiten Praag in 1419. Een predikant genaamd Koranda, gekleed in een bruine mantel midden rechts op het schilderij, roept een menigte op om de wapens op te nemen terwijl donkere wolken zich op de achtergrond verzamelen.

Na de slag om Grunwald

De Teutoonse Ridders waren een formidabele christelijke militaire macht die tot de jaren 1300 regelmatig heidens Slavisch grondgebied in Noordoost-Europa binnenviel. In 1410 rukte een coalitie van Poolse en Litouwse jagers op naar de ridders in de buurt van hun basis in het huidige oostelijke deel van Duitsland – waarbij de Germaanse jagers werden verwoest in een beruchte slag bij Grunwald. Dit schilderij toont de triomfantelijke maar door schokken geschokte Poolse koning Wladyslaw die de kosten van de strijd op zich neemt.

Na de slag om Vitkov Hill

Mucha keert terug naar de volgelingen van Jan Hus, bekend als de Hussieten, in dit schilderij van de nasleep van een veldslag aan de rand van Praag. De strijd werd uitgevochten in de zomer van 1420 nadat Sigismund, de fel anti-Hussieten Heilige Roomse keizer, probeerde hardhandig op te treden tegen de religieuze rebellen van Praag. Een kleine groep Hussieten verzette zich tegen Sigismunds leger vanuit hun versterkte positie bovenop de Vitkovheuvel, voordat een militaire macht onder leiding van de legendarische eenogige krijger Jan Zizka de invasiemacht van achteren verraste. Het schilderij toont Zizka (rechts) in een zonnestraal die tijdens een geïmproviseerde religieuze dienst boven de verlaten wapens van de vijand staat.

Petr van Chelcicky

De ellende van de Hussietenoorlogen is vastgelegd in deze scène die de nasleep toont van een van de talloze moordpartijen op dorpelingen door Hussieten-extremisten. In het midden rechts van de scène smeekt de pacifistische Petr van Chelcicky mensen om geen wraak te nemen. De Tsjechische spirituele leider geloofde dat het onmogelijk was om het kwaad fysiek te vernietigen.

De Hussietenkoning Jiri van Podebrady

Vanwege het militaire uithoudingsvermogen van de Hussieten, was Bohemen in 1458 in staat de inheemse Tsjechische Jiri van Podebrady te kronen. De Hussietenheerser won populariteit vanwege zijn relatief gematigde behandeling van katholieken en door enkele van de meer extreme Hussietenfracties te beteugelen. Maar het katholieke leiderschap van Rome weigerde zijn heerschappij te erkennen en eiste dat hij Bohemen zou teruggeven aan pauselijke controle. Dit schilderij toont de koning (rechts) die de eisen van een van de diplomaten van de paus afwijst. Op de voorgrond geeft een jongen het einde van de samenwerking met de rooms-katholieke leiding aan door een boek met de titel ‘Roma’ dicht te klappen.

Verdediging van Szigetvar tegen de Turken door Nikola IV Zrinski

Een nieuw hoofdstuk in religieuze conflicten begint met dit schilderij van de belegering van Szigetvar door Turkse troepen in 1566. De verdedigers van de stad worden geleid door de Kroatische edelman Nikola IV Zrinski. De Ottomanen veroverden uiteindelijk de zwaar versterkte stad in wat nu het zuiden van Hongarije is en slachtten de inwoners af. Maar de enorme verliezen die de indringers tijdens het beleg leed, vertraagden de opmars van de islam naar Europa. Een Franse kardinaal noemde later Szigetvar “De slag die redde [Western] beschaving.”

Het drukken van de Bijbel van Kralice in Ivancice

The Unity of the Brethren was een religieuze sekte die was gebaseerd op de principes die door Jan Hus werden onderwezen. In Mucha’s geboorteplaats Ivancice drukten de geleerde Brethren een Tsjechische vertaling van het Nieuwe Testament. In het lommerrijke tafereel dat door Mucha is afgebeeld, lazen broeders een nieuwe kopie van de bijbel, gemaakt door een drukpers (rechts). Bijbels gedrukt in Kralice zouden cruciaal blijken te zijn voor het behoud van de Tsjechische taal door de turbulente gebeurtenissen die volgden.

De laatste dagen van Jan Amos Komensky in Naarden

In 1619 gebruikte Rome’s nieuwe keizer Ferdinand II militaire macht om de rooms-katholieke heerschappij over Bohemen opnieuw in te voeren. Duizenden vluchtten de regio uit nadat ze de keuze hadden gekregen om zich tot het katholicisme te bekeren of ballingen te worden. Dit schilderij toont de melancholische dood van de geliefde Tsjechische opvoeder en filosoof Jan Amos Komensky in 1670. Hij zit in een stoel aan de Nederlandse kust. De lantaarn biedt wat Mucha “een sprankje hoop” noemde in de sombere scène waarin Komensky’s volgelingen dromen van terugkeer naar hun vaderland.

Heilige berg Athos

De berg Athos is een heilig schiereiland met kloosters in het noordoosten van Griekenland. Het heeft lange tijd een betekenis gehad voor Slaven en stond in de jaren 1300 decennialang onder Servisch bestuur. Mucha heeft het schiereiland zelf bezocht. Op dit schilderij schilderde hij een menigte Russische pelgrims af die hulde brachten in een van de tempels van het schiereiland. Engelen, sommige met afbeeldingen van andere Athos-kloosters, zweven boven de vermoeide reizigers.

De eed van Omladina onder de Slavische lindeboom

Omladina (Jeugd) was de titel die aan het eind van de 19e eeuw aan gewelddadige straatdemonstranten in Praag werd gegeven die tegen de Oostenrijkse heerschappij over Tsjechische landen waren. In een berucht proces kregen tientallen demonstranten lange gevangenisstraffen. Mucha schilderde een geïdealiseerde nationalistische beweging, met jongeren en politici die trouw zwoeren aan ‘de godin Slavia’ terwijl ze waakte vanaf een zitstok in een lindeboom.

De afschaffing van de lijfeigenschap in Rusland

De Russische samenleving veranderde ingrijpend in 1865 toen tsaar Alexander II ongeveer 23 miljoen lijfeigenen hun vrijheid verleende. Mucha reisde in 1913 naar Rusland om het onderwerp te onderzoeken. Zijn schilderij toont menigten Russische boeren die onzeker rondscharrelen op het Rode Plein in Moskou nadat ze hadden vernomen dat ze hun nieuwe status als vrije mannen en vrouwen hadden.

Apotheose van de Slaven

Voor het laatste frame van zijn epische serie weefde Mucha de thema’s van de 19 eerdere schilderijen samen en voegde een bijna gelijktijdig laatste detail toe. Linksonder in het frame worden soldaten uit de Eerste Wereldoorlog begroet door jongeren die met takken zwaaien om hun terugkeer uit de loopgraven te verwelkomen. Veel Slavische landen wonnen hun onafhankelijkheid toen het Oostenrijks-Hongaarse rijk instortte aan het einde van de vijandelijkheden in 1918. De figuur bovenaan het beeld stelt de Slavische wereld voor die een nieuw tijdperk van onafhankelijkheid betreedt terwijl een Christus-achtige figuur begeleiding van achteren biedt .

Op 22 januari vertelde Magdalena Jurikova, directeur van het Stedelijk Museum van Praag, aan RFE / RL dat de doeken worden opgeslagen op een ‘geheime locatie’ in Praag na een tijdelijke tentoonstelling van 2018 tot 2020. Jurikova zegt dat de schilderijen zullen worden verplaatst naar de stad Moravsky Krumlov in de lente van 2021 voor een andere tijdelijke vertoning terwijl de ontwikkeling in Praag de komende jaren vorm krijgt.

Copyright (c) 2018. RFE / RL, Inc. Heruitgegeven met toestemming van Radio Free Europe / Radio Liberty, 1201 Connecticut Ave NW, Ste 400, Washington DC 20036

.

[ad_2]

Plaats een reactie