Onderzoek naar heupprothese

[ad_1]

Washington [US]28 mei (ANI): Patiënten die een totale heupartroplastiek (THA) ondergaan, vertonen een significante vermindering van pijn en andere symptomen en verbetering van de biomechanica bij het lopen. Die verbeteringen leiden echter niet tot verhoogde dagelijkse fysieke activiteitsniveaus, meldt een studie in de Journal of Bone and Joint Surgery.

Het tijdschrift wordt in samenwerking met Wolters Kluwer gepubliceerd in de Lippincott-portefeuille.

De bevindingen “geven een verontrustend beeld dat hoewel patiënten de mogelijkheid hebben om lichamelijk actiever te zijn door verbeteringen in functionele capaciteit, hun fysieke gedrag niet verandert”, aldus het nieuwe onderzoek, geleid door Jasvir S. Bahl van de University of South Australia. , Adelaide, in samenwerking met de Universiteit van Adelaide, Flinders University en het Royal Adelaide Hospital.

De onderzoekers pleiten voor extra inspanningen om patiënten te helpen op een gezond niveau van lichamelijke activiteit te komen na THA.

De prospectieve studie omvatte 51 patiënten met een gemiddelde leeftijd van 66 jaar die een primaire THA ondergingen in een openbaar ziekenhuis in Zuid-Australië. Alle procedures werden uitgevoerd met dezelfde chirurgische techniek en hetzelfde implantaattype. Voorafgaand aan de procedure werden gegevens vastgelegd voor verschillende patiëntgerapporteerde domeinen, waaronder heupgerelateerde symptomen, functie en kwaliteit van leven.

Bovendien ondergingen patiënten ganganalyse en musculoskeletale modellering voor diepgaande analyse van biomechanica en algemene loopprestaties. Ze voltooiden ook 24-uurs fysieke activiteitsmonitoring met behulp van een om de pols gedragen activity tracker (versnellingsmeter). In een subgroep van patiënten werden ganganalyse en activiteitscontrole herhaald één en twee jaar postoperatief.

Op beide follow-uptijden rapporteerden patiënten verbeteringen in pijn en andere heupgerelateerde symptomen, heupfunctie en dagelijkse kwaliteit van leven. Ganganalyse toonde verbetering in bijna elk aspect van de biomechanica van het lopen, inclusief loopsnelheid en staplengte.

Echter, 24-uurs activiteitsmonitoring toonde weinig of geen verandering in dagelijkse fysieke activiteitspatronen. Zowel preoperatief als postoperatief waren patiënten gemiddeld 19,5 uur per dag zittend of slapend. Deze bevinding bleef significant na correctie voor leeftijd, body mass index en beroep.

Er waren zelfs aanwijzingen dat de zittende tijd na THA toenam. Het percentage patiënten dat meer dan 11 uur per dag sedentair was, nam toe van 25 procent preoperatief tot 31 procent één jaar en 41 procent twee jaar na de operatie. Op alle beoordelingspunten meldden patiënten dat het grootste deel van hun actieve tijd werd besteed aan lichte lichamelijke activiteit.

Activiteitsmonitoring leverde ook informatie op over de slaaptijd en -kwaliteit van de patiënt. De gemiddelde slaaptijd bleef gelijk, ongeveer negen uur per nacht. De slaapefficiëntie nam echter jaar na jaar af, van 84 procent preoperatief tot 80 procent één jaar en 77 procent twee jaar na de operatie, waarbij minder dan 85 procent als inefficiënte slaap werd beschouwd.

In overeenstemming met veel eerdere onderzoeken, tonen deze resultaten aan dat THA leidt tot “significante en substantiële” verbeteringen in pijn, functie en kwaliteit van leven. De huidige studie laat echter zien dat ondanks deze verbeteringen maar weinig patiënten hun dagelijkse fysieke activiteitspatronen veranderen in de twee jaar na THA.

“Blijkbaar stelt een chirurgische ingreep alleen patiënten niet in staat om een ​​meer lichamelijk actieve levensstijl te leiden”, schrijven Dr. Bahl en coauteurs. Hoewel de studie geen conclusies kan trekken over de redenen waarom fysieke activiteit niet verbeterde, hebben eerdere rapporten gesuggereerd dat patronen van lage activiteit “hard-wired” kunnen worden na jaren van lichamelijke handicap. De auteurs suggereren ook dat als patiënten een aantal jaren moeten wachten voordat ze THA krijgen, ze gewend kunnen raken aan een meer zittende levensstijl.

Dr. Bahl en collega’s merken op dat patiënten die een heupprothese ondergaan, vaak bijkomende gezondheidsproblemen hebben, zoals hoge bloeddruk, zwaarlijvigheid en diabetes, die het best kunnen worden behandeld met meer lichaamsbeweging en lichaamsbeweging.

De onderzoekers concluderen: “Zorgverleners moeten een veelzijdig zorgmodel overwegen, inclusief voorlichting aan de patiënt over het belang van het verminderen van zittend gedrag, en het aanpakken van een reeks barrières en facilitators om postoperatieve fysieke activiteit te vergroten.” (ANI)

.

[ad_2]

Plaats een reactie

Mobiele versie afsluiten